Wolstraat

Vijftien jaar lang lag het terrein aan de Wolstraat, in het noorden van de Rotterdamse binnenstad, braak. Op de plek waar ooit een appartementengebouw had gestaan, was in de loop van de jaren een parkje gekomen. Buurtbewoners kwamen er rusten, spelen of tuinieren, altijd onder het zicht van de balkons aan de overzijde. Al die tijd leek het alsof het bouwblok nooit was afgewerkt. Onder druk van de woningnood besliste de gemeente dat het terrein moest worden bebouwd en stelde ze een stedenbouwkundig plan op. In opdracht van Maas Wijkontwikkeling maakte Geurst & Schulze een plan met een mix van woningtypes: dertien sociale huurwoningen, vier koophuizen en vijftien vrije sector huurwoningen. Op aandringen van de architecten werd het parkje behouden. In het midden van het bouwblok kwam er een collectieve tuin voor de bewoners. De positionering van het nieuwe gebouw volgt de logica van het bouwblok. Het gebouw sluit het blok af, maar staat iets naar achteren, zodat de straat meer ruimte krijgt en het gebouw een beter zicht krijgt op de Rotte, even verderop. Het gebouw positioneert zich op die manier behoedzaam in een patroon van bouwblokken dat zijn wortels heeft in de middeleeuwse polderstructuur. Ook het ontwerp van het gebouw zelf zoekt aansluiting bij wat er al was. De rode bakstenen verwijzen naar de negentiende-eeuwse bebouwing, de interbellumwoningen en de naoorlogse stadsvernieuwingsprojecten die overal in de wijk terug te vinden zijn. Met verspringende hoogtes sluit het gebouw aan op de naastgelegen blokken. Details verkleinen de schaal van het gebouw en maken het benaderbaar. De voordeuren kregen een bakstenen lijst, de dakrand bestaat uit een uitstekende rollaag, de ramen van de appartementen liggen wat dieper, her en der liggen de bakstenen in een tegelpatroon. Verschillen in reliëf, voegkleur en metselwerkverbanden delen de gevel op in drie blokken, zodat je ziet wat voor types woningen de gevels verbergen.