Ruiterbrug

Ter hoogte van de Maeslantkering in Hoek van Holland ligt het recreatiegebied Oranjebonnenpolder. Om het netwerk van paden te verbinden met de recreatieve routes langs de Nieuwe Waterweg is een nieuwe spoorwegbrug gerealiseerd waar wandelaars, fietsers en ruiters te paard kunnen oversteken. De typologie van de brug grijpt terug naar de 19de eeuwse ’covered bridges’ in de binnenlanden van Amerika. Dit waren overdekte houtconstructies in de vorm van een stal zodat paarden ‘vrijwillig’ overstaken en niet schrokken van opstuimend water of voorbijrazende locomotieven. Een praktische, illusionaire vondst die ook voor dit project een bruikbare oplossing bood. De constructie van de brug is tweeledig en bestaat uit een geknikt wegdek van beton met een houten bovenconstructie van vier kruislings gelamineerde portalen. Tezamen vormen zij een grondvast bouwwerk met een archetypisch silhouette. Om tot een verder doorgevoerde abstractie te komen, zijn de houten geveldelen met grafietverf geschilderd en is het zadeldak bedekt met gepatineerd zink. Deze tactiele materiaaleigenschappen geven de brug een subtiele schittering in het landschap naargelang de stand van de zon. Dak-, spant-, en geveldelen zijn in de fabriek voorbereid en geprefabriceerd. Vervolgens zijn alle gebouwonderdelen op een braakliggend terrein naast het talud geassembleerd. In de nacht van 7 juni j.l. werd de hoogspanning van de Hoeksche Lijn ontkoppelt en is de brug met behulp van een automatische dieplader stapvoets op het betonnen brugdek geplaatst. Doordat de ruiterbrug op het hoogste punt van het talud is gesitueerd torent het silhouette van de brug boven de horizon uit. Zo is aan het landschap een opvallend teken toegevoegd dat vanuit de wijde omtrek te herkennen is. Onlangs kreeg de Ruiterbrug als officiële naam Engelandvaardersviaduct.