Rijnhavenbrug

Een brug heeft de ogenschijnlijk eenvoudige taak twee gescheiden werelden tot elkaar te brengen. Een echt goede brug doet dit niet alleen ruimtelijk, maar ook nog eens geestelijk.
In geen enkele Nederlandse stad vervullen bruggen die dubbelrol met meer verve dan in Rotterdam; de stad waar je IN Noord woont, maar OP Zuid. Waar enerzijds gewinkeld wordt in een voorheen verwoeste stad, en anderzijds gewoond in een voor noorderlingen onbekende wereld. Zonder discussie kan er niets gebouwd worden tussen beide Maasoevers, zo lijkt het. Ten behoeve van vermaak op hoogte hebben wij daarom De Hef, die nog steeds één keer in de zoveel tijd utopisch opgetuigd dient te worden. De Erasmusbrug, ooit onzeker zwalkend aan het eind van de Coolsingel, is nu een icoon van ongekende waarde voor Rotterdam.
De hoekigheid van de brug doet vermoeden dat de ontwerpers goed hebben gekeken naar haar grote zus over de MaasRotterdams jongste brug is de door Quist Wintermans Architekten (van de Schouwburg) ontworpen Rijnhavenbrug, die op Zuid de Wilhelminapier verbindt met Katendrecht. De hoekigheid van de brug doet vermoeden dat de ontwerpers goed hebben gekeken naar haar grote zus over de Maas. Contrast is er ook: waar de ranke Erasmusbrug wedijvert met de hoogbouw op de Wilhelminapier, doet de bonkige Rijnhavenbrug dat met de Feniksloodsen en de binnenvaartschepen die in de Rijnhaven afgemeerd zijn: horizontaal, robuust en helder. Breed genoeg voor fietser en voetganger, gaat hij open en gaat hij weer dicht.
Blijft de vraag of de Rijnhavenbrug ook voldoet aan dat andere profiel gesteld aan een brug: verbindt het de twee einden ook in de geestelijke beleving van de passant? Kortom, is dit nou een brug voor heel Rotterdam? Is de Kop van Zuid beter bereikbaar geworden vanuit Rotterdam-Zuid, of faciliteert de Rijnhavenbrug vooral een betere route van Noord naar Katendrecht? Waarbij die laatste mogelijkheid en passant de Wilhelminapier, die eeuwige belofte, zou degraderen tot simpel tussenstation op weg naar de up-and-coming Kaap.
Maar daar kan De Hoerenloper zelf natuurlijk niets aan doen.

Naam van het gebouw

Rijnhavenbrug

Opdrachtgever, architect of bouwer

Quist Wintermans architecten

Een brug heeft de ogenschijnlijk eenvoudige taak twee gescheiden werelden tot elkaar te brengen. Een echt goede brug doet dit niet alleen ruimtelijk, maar ook nog eens geestelijk.In geen enkele Nederlandse stad vervullen bruggen die dubbelrol met meer verve dan in Rotterdam; de stad waar je IN Noord woont, maar OP Zuid. Waar enerzijds gewinkeld wordt in een voorheen verwoeste stad, en anderzijds gewoond in een voor noorderlingen onbekende wereld. Zonder discussie kan er niets gebouwd worden tussen beide Maasoevers, zo lijkt het. Ten behoeve van vermaak op hoogte hebben wij daarom De Hef, die nog steeds één keer in de zoveel tijd utopisch opgetuigd dient te worden. De Erasmusbrug, ooit onzeker zwalkend aan het eind van de Coolsingel, is nu een icoon van ongekende waarde voor Rotterdam.De hoekigheid van de brug doet vermoeden dat de ontwerpers goed hebben gekeken naar haar grote zus over de MaasRotterdams jongste brug is de door Quist Wintermans Architekten (van de Schouwburg) ontworpen Rijnhavenbrug, die op Zuid de Wilhelminapier verbindt met Katendrecht. De hoekigheid van de brug doet vermoeden dat de ontwerpers goed hebben gekeken naar haar grote zus over de Maas. Contrast is er ook: waar de ranke Erasmusbrug wedijvert met de hoogbouw op de Wilhelminapier, doet de bonkige Rijnhavenbrug dat met de Feniksloodsen en de binnenvaartschepen die in de Rijnhaven afgemeerd zijn: horizontaal, robuust en helder. Breed genoeg voor fietser en voetganger, gaat hij open en gaat hij weer dicht.Blijft de vraag of de Rijnhavenbrug ook voldoet aan dat andere profiel gesteld aan een brug: verbindt het de twee einden ook in de geestelijke beleving van de passant? Kortom, is dit nou een brug voor heel Rotterdam? Is de Kop van Zuid beter bereikbaar geworden vanuit Rotterdam-Zuid, of faciliteert de Rijnhavenbrug vooral een betere route van Noord naar Katendrecht? Waarbij die laatste mogelijkheid en passant de Wilhelminapier, die eeuwige belofte, zou degraderen tot simpel tussenstation op weg naar de up-and-coming Kaap.Maar daar kan De Hoerenloper zelf natuurlijk niets aan doen.