Oostelijk Zwembad

Het Oostelijk Zwembad in Rotterdam is gebouwd in 1932 in nieuw zakelijke stijl naar ontwerp van Foeke Kuipers. Het zwembad is als rijksmonument opgenomen in het monumentenregister. Oorspronkelijk lag het zwembad op het binnenterrein van een gesloten bouwblok van woningen. Tijdens het bombardement van 1940 is de entree en het omringende bouwblok verwoest waardoor het zwembad vrij kwam te liggen. In 1952 is een nieuw entreegebouw toegevoegd in relatie tot de gewijzigde stedenbouwkundige situatie. In 1962 is tussen de zwemhal en entreehal het Beatrixbad toegevoegd.

De zwemhal en entreehal zijn in grote lijnen teruggebracht naar de oorspronkelijke situatie. Het gebouw telt ongeveer 60 verschillende typen tegels. Het tegelwerk is gedemonteerd en teruggeplaatst of is vervangen door exacte replicategels. De kenmerkende glazen bouwstenen in het dak zijn hergebruikt of wanneer beschadigd vervangen door een replica. De oorspronkelijke stalen kozijnen waren verdwenen. Een reconstructie van de kozijnen, uitgevoerd in thermisch onderbroken stoeltjesprofielen, is teruggeplaatst. De originele houten kleedhokjes zijn hersteld. Opvallend detail aan de kleedhokjes is de deur welke tevens dient als kluisje.

De overgang tussen zwemhal en entreehal is door diverse verbouwingen verrommeld. Door middel van een forse glazen pui is een visuele verbinding gelegd tussen de entreehal en de zwemhal. De nog aanwezige balieruimte is gerestaureerd en opnieuw gaan functioneren als receptie. Nieuwe ingrepen in het zwembad zoals personeelsruimtes, horecablok en toiletruimtes zijn sober vormgegeven en als uniforme tijdslaag herkenbaar.

Voor de luchttoevoer en –afvoer in de zwemhal wordt gebruik gemaakt van de bestaande bouwkundige kanalen gevormd door dubbele vloeren en wanden. Hierdoor blijft het circulatieprincipe en beeld ongewijzigd. Wel zijn er diverse verduurzamingsmaatregelen genomen.

Putter Partners Architecten

Opdrachtgever: Stadsontwikkeling Gemeente Rotterdam

Fotografie: Luuk Kramer

Naam van het gebouw

Oostelijk Zwembad

Opdrachtgever, architect of bouwer

Putter Partners Architecten

De kracht die in het gebouw zit is leidend geweest bij de restauratie van het Oostelijk Zwembad. Daar waar het bassin voor de renovatie somber was, kan er momenteel worden gezwommen in een spectaclaire zee van daglicht. De oorspronkelijke sfeer en allure is teruggebracht waardoor het zwemmen een indrukwekkende beleving is. Het Oostelijk Zwembad in Rotterdam is gebouwd in 1932 in nieuw zakelijke stijl naar ontwerp van Foeke Kuipers. Het zwembad is als rijksmonument opgenomen in het monumentenregister. Oorspronkelijk lag het zwembad op het binnenterrein van een gesloten bouwblok van woningen. Tijdens het bombardement van 1940 is de entree en het omringende bouwblok verwoest waardoor het zwembad vrij kwam te liggen. In 1952 is een nieuw entreegebouw toegevoegd in relatie tot de gewijzigde stedenbouwkundige situatie. In 1962 is tussen de zwemhal en entreehal het Beatrixbad toegevoegd. De zwemhal en entreehal zijn in grote lijnen teruggebracht naar de oorspronkelijke situatie. Het gebouw telt ongeveer 60 verschillende typen tegels. Het tegelwerk is gedemonteerd en teruggeplaatst of is vervangen door exacte replicategels. De kenmerkende glazen bouwstenen in het dak zijn hergebruikt of wanneer beschadigd vervangen door een replica. De oorspronkelijke stalen kozijnen waren verdwenen. Een reconstructie van de kozijnen, uitgevoerd in thermisch onderbroken stoeltjesprofielen, is teruggeplaatst. De originele houten kleedhokjes zijn hersteld. Opvallend detail aan de kleedhokjes is de deur welke tevens dient als kluisje. De overgang tussen zwemhal en entreehal is door diverse verbouwingen verrommeld. Door middel van een forse glazen pui is een visuele verbinding gelegd tussen de entreehal en de zwemhal. De nog aanwezige balieruimte is gerestaureerd en opnieuw gaan functioneren als receptie. Nieuwe ingrepen in het zwembad zoals personeelsruimtes, horecablok en toiletruimtes zijn sober vormgegeven en als uniforme tijdslaag herkenbaar. Voor de luchttoevoer en –afvoer in de zwemhal wordt gebruik gemaakt van de bestaande bouwkundige kanalen gevormd door dubbele vloeren en wanden. Hierdoor blijft het circulatieprincipe en beeld ongewijzigd. Wel zijn er diverse verduurzamingsmaatregelen genomen. Putter Partners Architecten Opdrachtgever: Stadsontwikkeling Gemeente Rotterdam Fotografie: Luuk Kramer

Winnaars Rotterdam Architectuurprijs 2014

Op woensdag 17 december 2014 werd de Rotterdam Architectuurprijs uitgereikt. Station Rotterdam Centraal was winnaar van de vakjuryprijs en de publieksprijs ging naar de St. Michaëlschool.

De vakjury prijst Rotterdam als architectuurstad: ‘In de spreekwoordelijke ’city you love to hate’, is ontegenzeggelijk iets veranderd. Want tussen die grootse en meeslepende iconen zien we de laatste jaren het weefsel van de stad tot wasdom komen. Geleidelijk verandert Rotterdam van een verzameling imposante gebouwen in een echte stad waarvan de kwaliteit niet in eerste plaats ín maar juist tússen de gebouwen gelegen is.’

En over de winnaar juryprijs: ‘Het nieuwe Rotterdam CS is een project dat gaat over cultuurhistorische gelaagdheid, stedenbouwkundige samenhang en toekomstgerichtheid. Het is een gebouw met zeggingskracht en architectonische kwaliteit dat bijdraagt aan de streetlife van Rotterdam. De kwaliteit ervan wordt door iedereen ervaren: van de meest cynische architectuurkenner tot de meest argeloze treinreiziger. De jury maakt een diepe buiging.'

Winnaar publieksprijs is de St. Michaëlschool. Bij het publiek is er grote waardering voor deze investering in de jeugd: ’Geweldig, om in zo'n krachtige leeromgeving je talenten te kunnen ontwikkelen!’. Ouders, leerkrachten en leerlingen voelen zich direct thuis in deze school waar ‘architectuur en onderwijs ten dienste van elkaar staan’. Het is een ‘schitterende school waar licht, lucht, leren en spelen in elkaar overlopen’, een voorbeeld voor de scholen die Rotterdam in de toekomst nog gaat bouwen.